Thursday, September 19, 2013

കണ്ണാടിയും നിഴലും




ഏതോ
വിജനമാം വീഥിയിൽ.
നിഴലില്ലാതെ
മൂളിപ്പാട്ടില്ലാതെ
പ്രതിധ്വനിയില്ലാതെ ഞാൻ ….

വഴിയിലെ കാല്പാടുകൾ
മാഞ്ഞുപോയി.
മകുടിയൂതുന്നത്
കേൾക്കാതായി.
കാൽ വേദനിച്ചത്
അറിയാതെയായി
സൗഹൃദനോട്ടമില്ല
പതിനായിരത്തെട്ട്
വേഷമില്ല
പല്ലും നഖവും
വളരുകില്ല.

ഇനിയെനിക്ക്
കണ്ണാടിയിൽ
നോക്കേണ്ട.


5 comments:

  1. ഇനിയെനിക്ക്
    കണ്ണാടിയിൽ
    നോക്കേണ്ട.

    ReplyDelete
  2. അതെന്തായാലും നന്നായി

    ReplyDelete
  3. നല്ല ചങ്ങാതിമാർ കാണുമല്ലേ? :)

    നല്ല കവിതയാ.

    ശുഭാശംസകൾ.....

    ReplyDelete
  4. കണ്ണാടി നോക്കിയിട്ടൊന്നും ഒരു കാര്യവുമില്ലന്നേ......

    ReplyDelete